Międzynarodowy Dzień Świadomości Zagrożenia Hałasem

25 kwietnia obchodzimy Międzynarodowy Dzień Świadomości Zagrożenia Hałasem, zainicjowany w 1995 r. przez Ligę Niedosłyszących (The League for the Hard of Hearing). W Polsce obchody tego dnia zapoczątkowało Towarzystwo Higieny Akustycznej w 2000 roku.

Głównym celem święta jest przybliżenie społeczeństwu problemu nadmiernego hałasu w codziennym życiu i jego skutków dla zdrowia. Nadmierny hałas jest co raz częściej występującym zjawiskiem, na co wpływ ma między innymi rozwój gospodarczy. Badania pokazują, że nawet 44% mieszkańców Europy może być narażonych na jego oddziaływanie.

Hałas i wibracje przyczyniają się do pogorszenia stanu środowiska przyrodniczego, zakłócając jego naturalną wartość jaką jest cisza. Obniżają jakość i przydatność terenów rekreacyjnych, leczniczych, zmieniają zachowania ptaków i innych zwierząt, co skutkuje np. zmianą siedlisk oraz zmniejszaniem liczby składanych jaj.

Czym jest hałas?

Hałas - uporczywe dźwięki o nadmiernym natężeniu, dla osób przebywających w ich zasięgu odbierane co najmniej jako uciążliwe, a w wielu przypadkach również szkodliwe. Hałas może bowiem uszkadzać słuch lub go upośledzać w sposób nieodwracalny.

Hałas, zwłaszcza długotrwały, jest szkodliwy dla człowieka głównie dlatego, że może stać się przyczyną uszkodzenia narządu słuchu.

Destrukcyjne skutki hałasu zależne są m.in. od jego natężenia.

Poziom natężenia dźwięku wyrażany jest w decybelach (dB).

Hałas na poziomie przekraczającym 40 dB może powodować problemy z nauką i koncentracją.

Przy dłuższym narażeniu na hałas powyżej 60 dB możliwe jest uszkodzenie słuchu.

Natężenie hałasu powyżej 75 dB może być przyczyną rozwoju chorób i dysfunkcji organów wewnętrznych. Długotrwale narażenie na wpływ tego rodzaju hałasu, wiąże się z ryzykiem rozwoju nadciśnienia tętniczego czy wrzodów żołądka. Wzrasta stężenie wydzielanej adrenaliny co w konsekwencji prowadzi również do przyśpieszenia procesu starzenia się organizmu.

Powyżej 120 dB - możliwe uszkodzenia słuchu już po krótkim narażeniu na hałas.

Przykłady poziomów hałasu:

• szelest liści i traw, przelatująca mucha - 10 dB,
• szepcząc emitujemy hałas na poziomie około 30 dB,
• normalna rozmowa to około 50-60 dB, ale już głośny krzyk dziecka oscyluje w okolicy 80 dB – jest to poziom zbliżony do dźwięku wydawanego przez motocykl,
• muzyka w dyskotece powoduje taki sam poziom hałasu (ok. 110 - 120 dB), jaki generuje młot pneumatyczny lub piła tarczowa,
• przy ok. 150 dB (hałas generowany przy starcie rakiety) następuje pęknięcie błony bębenkowej w uszach,
• przy dźwięku o natężeniu 200 dB może dojść do uszkodzenia płuc oraz może dojść do skokowych zmian ciśnienia krwi.

Na to, jak głośno odbieramy dźwięki, czyli jak bardzo przeszkadza nam hałas, wpływ ma odległość od źródła dźwięku do narządu słuchu. Odbieranie natężenia dźwięku jest zawsze subiektywne i zależy od indywidualnego zmysłu słuchu.

Najprawdopodobniej najgłośniejszym dźwiękiem był wybuch wulkanu Krakatau w Indonezji, który wynosił prawie 300 – 350 dB (wybuch był słyszany z odległości około 3200 km).

Co możemy zrobić sami na rzecz walki z hałasem?

Zwróćmy uwagę na zbędny hałas wokół. Możemy;

• wyciszyć muzykę,
• ograniczyć używanie słuchawek podczas słuchania muzyki,
• nie nadużywać klaksonów,
• nie jeździć samochodem przy wysokich obrotach silnika,
• zachować jak największy odstęp od źródła hałasu.

Zagrożenie hałasem rośnie wraz z rozwojem cywilizacyjnym i działalnością człowieka. Największe niebezpieczeństwo stanowi hałas powodowany ruchem drogowym, kolejowym i lotniczym. Wzrasta szczególnie szybko, zwłaszcza w dużych miastach i na terenach silnie zurbanizowanych.

W środowisku hałas - to wszystkie uciążliwe, nieprzyjemne niepożądane dźwięki w danym czasie i miejscu - powodowany jest głównie przez działalność przemysłową, transport czy aktywność związaną z rekreacją. Ograniczenie hałasu w środowisku uzyskuje się za pomocą metod i sposobów technicznych, m.in., przez wyciszenie ich źródeł, zabezpieczenia akustyczno-urbanistyczne (np. pasy zieleni, wały ziemne, wykopy i ekrany akustyczne) oraz rozwiązania architektoniczne (np. rozpraszające dźwięk elewacje, dźwiękoszczelne okna). Bardzo istotny wpływ na jego zwalczanie mają obowiązujące przepisy prawne, dzięki którym istnieje możliwość kształtowania klimatu akustycznego, a tym samym ograniczenie wskazanego zagrożenia na danym terenie.