Wystawa "Warsztaty portretu"

Do 12 czerwca br. w galerii Teatru Rondo można oglądać wystawę "Warsztaty portretu". Na ekspozycji prezentowane są prace powstałe w Instytucie Wzornictwa Politechniki Koszalińskiej, wykonane przez dra hab. Kazimierza Jałowczyka oraz jego studentów.

Wstęp wolny.

Każdego dnia, spoglądając w lustro zadajemy pytanie - „kim ja jestem?”. I lustro odpowiada. Portret malarski jest konwencją, w której lustrem staje się płaszczyzna obrazu – miejsce zadawania różnorodnych pytań i uzyskiwania mnogich odpowiedzi. Obraz portretowy rejestruje specyficzny dialog twórcy z osobą pozującą. Malarz bada osobowość modela, docieka napięć i tajemnic - jawnych i skrywanych. Szczególnym wyzwaniem autorskim jest próba autoportretu – gdzie malujący i model jest jedną i tą samą osobą. Podjęty w takim przypadku wysiłek ma sens wyjątkowy. Czynność malarska jest jednocześnie szczególną autowiwisekcją – nie jednokrotną jak spojrzenie w lustro – lecz trwającą w czasie, rozłożoną na etapy.

Druga część prezentowanej wystawy, której autorem jest niżej podpisany posiada charakter ściśle imaginacyjny. Jest ona fragmentem dużo większego zbioru obiektów, który nosi roboczy tytuł „PANEIKON” = wizerunki wszystkie. Bohaterami poszczególnych ujęć są osoby, o których nie posiadamy żadnej wiedzy. Ich ikoniczna obecność jest przypadkowa, albo do końca niewytłumaczalna. Portret (podobnie jak autoportret), jest efektem spotkania twórcy z konkretną osobą. W opisywanym doświadczeniu, tej osoby brak. Pojawia się ona jako zjawisko wizualne. Unaocznienie czyni jej „obecność” niepodważalną. Jak wytłumaczyć serie imaginacyjnych przedstawień? Czy są one rekonstrukcją pamięci, czy antycypacją czegoś (kogoś), czego (kogo) nie ma, która siłą obrazu nadają istnienie nieistniejącemu?

Hasło wystawy „WARSZTATY PORTRETU” wyraża roboczy charakter pokazu. Miejsce realizacji – pracownia malarstwa Instytutu Wzornictwa Politechniki Koszalińskiej – przestrzeń spotkań, służąca poznawaniu języka obrazu i eksperymentem technicznym. Prezentacja tego tematycznego zbioru w Galerii „Rondo”, w mieście Słupsku posiada wyjątkowe znaczenie. Symbolem powojennej kultury tego miasta i regionu stał się Stanisław Ignacy Witkiewicz. Przeważająca część malarskiego dorobku arcyksięcia sztuki polskiej znajduje się w zbiorach miejscowego książęcego zamku. Fascynująca kolekcja portretowa Witkacego nie jest zabytkiem muzealnym – jest ciągle żywa, intrygująca. Prezentowana wystawa jest cichym ukłonem złożonym wielkiemu artyście i wskazaniem na jego ciągle inspirującą obecność.

dr hab. Kazimierz Jałowczyk