Pożegnanie szkoły przez absolwentów Zespółu Szkół Agrotechnicznych

Maturzyści Zespołu Szkół Agrotechnicznych pożegnali szkołę.

"Chociaż morze jest wielkie, okręty nieraz się spotykają". Ta chińska mądrość wyraża najlepiej to, co czuję myśląc o latach spędzonych w naszym Rolniczaku. Los pokierował nami i w wielkim teatrze życia dane nam było wystąpić na wspólnej scenie. Czas pokazał, że nasze przypadkowe spotkanie potraktowaliśmy jako szansę stworzenia harmonii, bo ani indywidualizm, ani różnorodność osobowości nie przeszkodziły w stworzeniu zespołu zgranego i silnego, a w dodatku niepowtarzalnego. Każdego dnia zaskakiwaliśmy, błyszczeliśmy talentami i przede wszystkim - nie dawaliśmy szansy Zwykłej Rutynie i Nudnej Szarości, by występowały razem z nami. Mamy zatem nadzieję, że zostaniemy zapamiętani jako Ci, którzy potrafili połączyć uśmiech z mozolną pracą, pogodę ducha z ambicją, odrobine szaleństwa z codziennością.

Mury ZSA patrzyły, jak dojrzewaliśmy, mądrzeliśmy, stawaliśmy się ludźmi pewnymi swoich wartości. Trwały nieprzerwanie, gdy przeżywaliśmy radości i sukcesy, ale też porażki i upadki, dzięki którym mocniejsi stąpamy dalej po wyznaczonej sobie drodze. Korytarze jeszcze długo będą rozbrzmiewały echem naszych głosów, bo zostawiliśmy tam cząstkę siebie, a to co dziś staję się historią, zawsze będzie żywe w naszych sercach.

Nie zginie, bo znaleźliśmy tu coś więcej, niż przewiduje program. Coś, o czym nie mówi się w ministerstwie, ani nie czyta w żadnym podręczniku. Nie ujmują tego nawet rankingi, dzięki którym wielokrotnie chwaliliśmy się, że chodzimy do tej szkoły, aczkolwiek i bez nich wiedzieliśmy, że jest ona najlepszą. Bo jest tu coś, o czym mówić nie trzeba. Wie o tym każdy, kto spędził czas w naszej szkole. To magia uczuć i atmosfera ciepła, które towarzyszyły nam przez wszystkie lata. "Przyjaźnie na całe życie" - banalny frazes powiecie..., ale nie znajdzie się chyba nikt, kto nie podzieli mojego zdania. Że nigdy nie byliśmy tu sami, że zawsze mogliśmy liczyć na pomocną, przyjacielską dłoń. I w końcu, że to też dzięki ludziom, którzy byli zawsze blisko - zarówno tym, którzy nas kształcili, jak i tym dzielącym z nami szkolne ławki - jesteśmy lepsi i bardziej wartościowi.

W imieniu zgromadzonych tu abiturientów dziękuję Wam, szanowni Nauczyciele , za cierpliwość i za wiedzę, którą nam przekazaliście, Wam kochani rodzice, za miłość i oparcie, które w Was znajdowaliśmy i Wam drogie koleżanki i koledzy, za przyjaźń i wspólnie spędzone chwile.

Nic dwa razy się nie zdarza. Żaden dzień się nie powtórzy. Ale w przemijaniu drzemie cały życia smak. ZA to, co dziś przemija... dziękujemy Wam.

W tak uroczystym anturażu pragniemy podziękować Dyrekcji Szkoły oraz Starostwu za wyrozumiałość dla naszych, posługując się eufemizmem, figli, za okazaną nam serdeczność oraz systematyczną pracę nad stworzeniem nam warunków do zdobywania wiedzy i nieustające starania by szkoła była coraz ładniejsza i nowocześniejsza

Szanowni Państwo !
Janusz Korczak stwierdził, że dobry wychowawca to ktoś, kto nie wtłacza a wyzwala, nie ciągnie a wznosi. Nie ugniata, a kształtuje, nie dyktuje a uczy, nie żąda, a zapytuje.

Dziękujemy, że przez cztery lata naszej edukacji musieliście Państwo dźwigać takie brzemię. Pokazywaliście nam właściwe rozwiązanie, otwieraliście umysły, przygotowaliście nas do dorosłości. Nigdy Was nie zapomnimy.