Kobylnica - wieś gminna położona w bezpośrednim sąsiedztwie Słupska, o starym rodowodzie, wzmiankowana w źródłach historycznych już w 1315 roku. W XV wieku należała do księżnej Erdmuty, wdowy po księciu Fryderyku z pomorskiej dynastii Gryfitów. N przełomie XVI i XVII wieku należała częściowo do rodziny von Puttkamerów i von Lettowów, w końcu w całości została przejęta przez von Puttkamerów. W latach trzydziestych XVIII wieku część Kobylnicy należała do dóbr królewskich i zwana była "Königlich" /Królewska/ w odróżnieniu od części będącej własnością Puttkamerów zwanej "Adlig" /Szlachecka/. Z początkiem XX wieku Kobylnica stała się wsią chłopską. Bliskość dużego miasta, jakim był Słupsk bardzo korzystnie wpływała na rozwój Kobylnicy. Istniało tu wiele zakładów o charakterze usługowym i rzemieślniczym. Kwitł handel i mieszkańcy utrzymywali się z zajęć pozarolniczych. Jednym z najstarszych obiektów budownictwa w Kobylnicy jest kościół, obecnie parafialny p. w. Najświętszego Serca Jezusowego. Najstarsza część świątyni - wieża została wzniesiona w XIV wieku, kościół wówczas należał do słupskiego klasztoru norbertanek. W XVII wieku zbudowano nową nawę z trójbocznym chórem. Istniejący do dzisiaj hełm wieży z latarnią pochodzi z 1781 roku. Korpus nawy głównej datowany jest na 1931 rok. Kościół został zbudowany z cegły na fundamencie z kamienia polnego. Pokryty dachem dwuspadowym z lukarną w kształcie "wolego oczka". Świątynię zbudowano na planie prostokąta. Z zabytkowego wyposażenia kościoła zachował się ołtarz kompilowany z elementów barokowych, prospekt organowy z 1781 roku oraz XIX- wieczna empora.
