Swołowo - wieś położona w gminie Słupsk, jedna z najciekawszych historycznie wsi na Pomorzu, określana mianem stolicy Krainy w Kratę. Wieś założona na planie owalnicy przetrwała w niezmienionym kształcie od XIII wieku. Od 1240 roku należała do Zakonu Joannitów, w XIV wieku była w rękach rodziny von Below, następnie Petera Glasenappa, rodziny von Schwave. Od XVII wieku Swołowo pozostawało pod zarządem Słupska jako wieś królewska. Położenie geograficzne przyczyniło się do tego, że wieś zachowała swój pierwotny średniowieczny układ i wiele cennych obiektów budownictwa liczących sobie ponad 150 lat. Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku w 2002 roku stało się właścicielem jednej z zabytkowych zagród w Swołowie, która w przyszłości ma stać się filią Działu Etnograficznego MPŚ w Słupsku. Obiekt wpisany jest do rejestru zabytków. Zagroda pochodzi z pierwszej połowy XIX wieku i jest reprezentatywnym przykładem budownictwa szkieletowego typowego dla bogatych pomorskich zagród chłopskich. Jako filia muzeum w Słupsku prezentować będzie po rekonstrukcji gospodarstwo pomorskie z przełomu XIX/XX wieku. Muzeum widzi zagrodę jako ośrodek kulturotwórczy, planuje się tu bowiem organizować nie tylko wystawy, ale również imprezy folklorystyczne, plenery malarskie, rzeźbiarskie i fotograficzne, warsztaty z zakresu rękodzieła wiejskiego oraz konferencje naukowe i szkolenia w zakresie regionalizmu. Wśród zabytkowych obiektów w Swołowie na szczególną uwagę zasługuje kościół filialny, obecnie p.w. Wniebowzięcia NMP, wzniesiony około XV wieku. Posadowiony został na kamiennym fundamencie, wymurowany z cegły, pokryty dachem dwuspadowym z dachówką tzw. karpiówką. Zbudowany został na planie prostokąta z wieżą od strony zachodniej, z czasem dobudowano od wschodu prezbiterium, od zachodu zakrystię, a całość otynkowano. Wieża kościoła nakryta jest czterospadowym dachem i czworobocznym hełmem zwieńczonym kulą i chorągiewką z datą 1618 r. Z zabytkowego wyposażenia zachowały się XIX-wieczne empory i drewniany prospekt organowy.
