Na terenie powiatu słupskiego elektrownie wodne rozwijały się na przełomie XIX i XX wieku. Sprzyjały temu warunki naturalne, ukształtowanie powierzchni oraz rzeki i zbiorniki wodne. Najlepiej wykorzystaną rzeką do budowy elektrowni wodnych okazała się Słupia, w dalszej kolejności Wieprza oraz Łupawa. Oryginalne, historyczne już dziś urządzenia, zamontowane w elektrowniach wodnych powiatu słupskiego w XIX i na początku XX wieku, w dalszym ciągu spełniaj ą swój e zadanie. Elektrownie montowano najczęściej w miejscach dawnych młynów wodnych, w których potężne kamienne żarna poruszane były przez koło młyńskie, wprawiane w ruch przez spiętrzoną wodę. Na rzece Słupi biegnącej w granicach powiatu słupskiego elektrownie wodne wybudowane zostały w Strzegominie (w latach 1922 - 1924), w Krzyni (w latach 1925 - 1926) oraz w Słupsku na Młynówce, kanale łączącym dwie odnogi Słupi (w latach 1910 - 1912). Na rzece Wieprzy biegnącej przez gminę Kępice wybudowano kaskadę elektrowni wodnych w latach 1905 - 1910 w Kępicach, Kępce, Biesowicach i Kruszce oraz w Ciecholubiu na Studnicy, dopływie Wieprzy. Wzniesione elektrownie pracowały praktycznie do 1945 roku, później zostały zniszczone, a wyposażenie rozgrabione i w większości wywiezione na wschód. Od połowy lat 50-tych elektrowniom przywracano ich dawną funkcję i dziś poza rolą ekonomiczną stanowią także prawdziwą ozdobę kraj obrazu. Na rzece Łupawie położenie elektrowni wodnych jest bardzo malownicze. Są to w większości elektrownie przepływowe, stwarzające interesujące i przepiękne szlaki widokowe, zbudowane w Smołdzinie 71913 r./, Drzeżewie (1925r.)Łebieniu /1933 r./, Poganicach /1938 r./, Łupawie /1925 r./ i Żelkowie /1906 r./. Do dzisiaj na tym terenie z energii wodnej korzysta kilkanaście młynów i elektrowni.
