Piec chlebowy - to wolnostojące obiekty małej architektury wiejskiej posadowione poza obrębem zagród. Charakterystyczne dla terenu Pomorza piece chlebowe zbudowane były z wypalanej cegły i posiadały kształt kopuły, która obłożona była z reguły grubą warstwą gliny. Całość przykryta była drewnianym daszkiem krytym papą. W biedniejszych wsiach zwykle jeden piec służył dwóm rodzinom. We wsiach zamożniejszych cała konstrukcja pieca mieściła się wewnątrz oddzielnego budynku, zwykle szkieletowego z dwuspadowym dachem krytym papą. Przy otworze paleniska pieca znajdowało się pomieszczenie na sprzęty i narzędzia służące do przygotowania i zarabiania ciasta oraz wypieku chleba. Na ziemi pomorskiej chleb wypiekano z reguły z mąki żytniej z dodatkiem pszennej, /co uwarunkowane było zamożnością gospodarza/. Dodawano również gotowane ziemniaki, mające na celu przedłużenie świeżości pieczywa. Taki chleb, zgodnie ze starą recepturą, wypiekany jest do dziś w zrekonstruowanym piecu chlebowym, w Skansenie Słowińskim w Klukach.
