Zagroda czworoboczna - stanowiła typową zabudowę wsi, zwłaszcza w zachodniej części ziemi słupskiej. Tego typu zagroda /średniego lub bogatego chłopa/ zbudowana była najczęściej na planie prostokąta. Szerokofrontowy budynek mieszkalny posadowiony był w głębi zagrody frontem do drogi. Budynki gospodarcze stodoła i budynki inwentarskie rozmieszczone były po bokach. Od strony drogi zagrodę zamykał budynek bramny z wejściową furtą i szerokim wjazdem. Całość połączona była i związana jednym dachem. Ten typ zagrody upowszechnił się na wsiach pomorskich po wprowadzeniu w 1752 roku zakazu budowania chałup wąsko frontowych typu halowego. Wiązało się to z rozwojem gospodarki rolnej, jaki nastąpił po uwłaszczeniu chłopów. Na planach wsi z połowy XVIII wieku i późniejszych wyraźnie widać zjawisko zastępowania budynku wąskofrontowego zwróconego szczytem do drogi, domem szerokofrontowym posadowionym frontem do drogi.