Szałasy rybackie - występowały w całym pasie wybrzeża. Posiadały formę chałup z dwuspadowym dachem, dochodzącym do gruntu, krytym trzciną. Wewnątrz znajdowało się otwarte palenisko. Tego typu szałasy stanowiły schronienie i sezonowe miejsce pobytu dla rybaków poławiających na jeziorze Łebsko i Gardno oraz na Bałtyku. W okresie międzywojennym, jedną z bardziej znanych takich osad był Boleniec sezonowa osada rybacka położona na Mierzei Łebskiej. Z przekazów historycznych wiadomo, że znana już była w 1534 r. W osadzie na Boleńcu znajdowało się około pięciu chałup - szałasów. Od wczesnej wiosny do późnej jesieni zamieszkiwali w niej rybacy z Gardny Wielkiej, którzy odwiedzali swoje rodziny we wsi raz na dwa, trzy tygodnie. Jeszcze przed II wojną światową stały na Boleńcu szałasy należące do zespołu rybackiego "Starych", "Młodych" i "Nowych". Jedyny zachowany do czasów współczesnych tego typu szałas rybacki znajduje się w Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach.
