Podanie o diable - diabeł, uosobienie zła to bardzo popularna postać, będąca stałym elementem wielu lokalnych podań. Kaszuba omotany w diabelskie sieci umiał się z nich, dzięki swej wrodzonej roztropności i mądrości, nie tylko wydostać, ale także przechytrzyć samego diabła. W kulturze ludowej Pomorza diabeł to postać zwykle strzegąca lub kradnąca skarby, sprawiająca, że ludzie dla bogactwa gotowi są zaprzedać własną duszę. To również postać podejmująca czynności przerastające człowieka, jak na przykład zbudowanie kościoła w ciągu jednej nocy /stąd podanie o kamiennej wyspie na Jeziorze Gardno i głazie z odciśniętym kopytem diabelskim /. Krążyły na Pomorzu podania o diable - kuternodze z bagien łebskich, który kalectwa nabawił się w walce z miejscowym nauczycielem. W podaniach o diable przewija się zawsze odwieczny motyw ścierania się dobra ze złem. W tradycji pomorskiej, oprócz znaku krzyża, skuteczną rolę w walce z diabłem, odgrywał krzew zwany szakłakiem ciernistym. Znaleźć go można było zwykle na wilgotnym, bagnistym podłożu. Wiara w moc szakłakowego kija była tak wielka, że pomorskie kobiety nosiły jego kawałki zaszyte w sukniach, zaś mężczyźni wycinali z niego laski, które służyły im do podpierania się lub obrony.
