historia latarni morskiej w Ustce sięga 1871 roku. Była to wówczas zwykła latarnia z aparaturą Fresnela wciągana na stację pilotów. Jej światło było czerwone i znajdowało się 11,6 m npm, widzialność zaś wynosiła 6 mil morskich. W 1892 roku zbudowano, u nasady falochronu wschodniego, nową stację pilotów z czerwonej licowej cegły, z ośmiokątną wieżą w zachodnim narożniku. Oświetlenie w nowej latarni było takie samo jak w dawnej. Dopiero na początku XX wieku zainstalowano oświetlenie elektryczne dające białe światło, którego widzialność wynosiła 15 mil morskich. Na latarni znajduje się również radiolatarnia nadająca sygnał radiowy słyszalny w odległości 50 mil morskich.