Podanie o czarownicach - to bardzo popularny wątek w folklorze pomorskim przeplatający się na równi z postaciami półdemonicznymi i demonicznymi. Podania o czarownicach lub czarownikach opowiadając ich magicznych praktykach, miejscach spotkań i codziennych złośliwych działaniach na szkodę społeczności wiejskiej. Relacje o czarownicach znane były niemal w każdej miejscowości pomorskiej, stanowiły stały element krajobrazu kulturowego tej ziemi. Wiadomo, że szczególnie złośliwe i niebezpieczne czarownice mieszkały w Cieminie, Płaszewie i Włynkowie. Wieś Mianowice i Wolinie zamieszkiwali złośliwi czarwonicy. Na początku XX wieku pamiętano jeszcze o spaleniu jednej z wiedźm na stosie w Wolinii, zaś w samym Słupsku ostatnią kobietę posądzoną o czary - TrinęPapisten, spalono w 1701 roku. Na terenie Pomorza znane były tzw. Smocze Pale, do których przywiązywano palone na stosie czarownice oraz przestępców. Według pomorskich wierzeń czarownice spotykały się nocami na wzniesieniach zwanych Blocksbergami, między innymi w okolicach Ciemina, Płaszewa i Nieckowa. Spotkania takie rozpoczynające się od szyderczego prześmiewania nabożeństw kościelnych były miejscem uczty, tańców i orgii seksualnych. Wieść niosła, że w noc Walpurii wszystkie zwierzęta domowe musiały być naznaczone znakiem krzyża, bowiem wracające z Blocksbergu czarownice zaglądały do obory i wyrządzały bydłu szkodę np. zabierały mleko.
